Uppskrift að hamingju!

Ég sótti fund í gær kveldið þar sem meðal annars var rætt um áhrif ástandsins, einnig sannreyndar leiðir til að njóta hamingju sama hvað. Í lok fundarins taldi frummælandinn upp þrjú atriði sem eru grundvöllur hamingju sama hvað gengur á í kring um okkur.

1. Við þurfum  einhvern til að elska.
   Þar er átt við að okkur er nauðsynlegt að eiga fjölskyldu, vini eða einhverja okkur nákomna.
   Þetta getur einnig átt við fólkið í kring um okkur, í vinnu eða öðru samfélagi. Einnig getur þetta
   átt við okkur ókunnugt fólk sem við gætum hjálpað í einhverju formi með óeigingjarnri þjónustu.

2. Okkur er það nauðsynlegt að vinna ötullega.
   Hvort heldur við höfum vinnu eða ekki þá er það mjög mikilvægt að hætta ekki að vinna
   að einhverju. Ef við erum ekki svo lánssöm að hafa vinnu þá eru alltaf til þeir staðir þar
   sem við getum lagt krafta til og bætt líðan einhvers sem líður ver en við sjálf.
   Jafnvel gætum við heimsótt elliheimili og lesið eða setið og rætt við og lært af þeim sem
   eru okkur eldri og reyndari.
   Í kreppunni miklu voru stofnaðir hópar þar sem fólk vann við skurðgröft nokkra klukkutíma daglega.
   Það var ekki vegna þess að þörf var á þessum skurðum því þegar skurðurinn var kominn var
   mokaður annar skurður við hliðina og yfir þann fyrri. Tilgangurinn var að fólkið staðnaði ekki.
   Í lok kreppunnar voru margir sem þökkuðu þessu "tilgangslausa" framtaki það að hugur og líkami
   voru í stakk búin til að halda áfram að vinna en nú fyrir peningum.
   Við sjáum form þessa í þeirri hvatningu sem uppi er í þjófélaginu nú að fara í skóla eða taka þátt.

3. Við þurfum eitthvað til að vonast eftir.
   Hvort heldur það er staðgóður morgunmatur þegar við vöknum eða eitthvað annað.
   Sagt er að VON og örvænting fari aldrei saman og ég held að það sé rétt. Það er
   okkur í sjálfsvald sett að velja vonina fram yfir allt annað, þar með talið örvæntinguna. Ég trúi því
   að lífið sé próf og sérhvert augnablik þar af leiðandi skapi loka niðurstöðuna.
   Er lífið erfitt? engin spurning!
   Er það þess virði? Engin spurning!

Maður að nafni Viktor Frank er gott dæmi um þetta val í verki. Hann var hnepptur í fangabúðir Nasista í seinna stríði ásamt fjölskyldu sinni. Hann  var látinn horfa á pyntingar og aftöku flestra fjölskyldumeðlima sinna og sérhver dagur gat verið hans síðasti. Hann gat valið hvernig hann meðhöndlaði þessa raun. Ætlaði hann að hata kvalar og böðla fjölskyldunnar eða mundi hann velja meira uppbyggjandi viðhorf. Hann valdi að vona, að fyrirgefa, að leita þess góða. Hann stækkaði áhrifa hring sinn og var í lokið orðin meðföngum sínum og jafnvel fangavörðum hughreysting. (Verum minnug þess að margir voru þeir bara ungir venjulegir Þjóverjar sem ekki völdu að vera í þessum hræðilegu aðstæðum).

Hver er svo boðskapurinn?
Við stöndum frammi fyrir erfiðum, jafnvel ömurlegum aðstæðum. Hvort heldur þær eru lagðar fyrir okkur sem próf eða ekki, þá getum við valið hvort við föllum í pitt örvæntingar eða vonum á betri tíð. Leitum jafnvel tækifæranna í ástandinu. Hvort heldur trúi ég að það mundi hjálpa okkur að líta í kring um okkur og sjá hvort ekki sé einhver sem hefur það ver en við, fara síðan og hjálpa viðkomandi.